دلنوشته بهاری 

پایان قرون 1300 و شروع قرن 1400 

با بهاری معجزه گر 

دلم برای عطر گلها چه قدر تنگ شده است، برای سفره هفت سین و طراوت لاله های رنگارنگ! دلم برای رنگ ها تنگ شده است، گلهای زرد آفتاب گردان، شکوفه های صورتی و آسمان خیلی آبی!

این قرن را از پشت پنجره آغاز خواهیم کرد، خیالی نیست.. باور کن خیالی نیست...

رویاها جان میگیرند، وبهار به قلبها نفوذ میکند، لبخند بر لب همه میاورد. سیاهی میرود. و من بهار را از پشت پنجره اتاقم جشن میگیرم.

میدانم معجزه ای خواهد آمد...

این دلنوشته را باهم در ادامه مطلب میخوانیم

عزیز جانم، گوش کن!! ... 

باید گوش ها را شنواتر کرد و چشم ها را بیناتر!

زمستان هنوز از خواب بیدار نشده، پا فرار گذاشت!

تا چشم بر هم زدیم دیدیم، پلکهای بهار باز شده و شاخه ها جوانه زده اند! سبز روشن! دلبری هستند برای خودشان این جوانه های سبز و تازه!

به زودی صدای عطسه های پی در پی شنیده خواهد شد که به گرده گلها حساسیت دارند!

آسمان بازیگوش ترخواهد شد، ناگهان میبارد و ناگهان تمام میشود و بعد بلند بلند، آفتاب میزند!

زمین، آرام آرام از خواب بیدار میشود و با انرژی فوق العاده بی همتایی، قاصدک ها را روی خود میغلتاند!

یکسال شد که زمین دارد نفس میکشد

قرن به پایان رسید و هزار و چهارصد سال به وقت ما، گذشت!

الکی الکی وارد قرن جدید شدیم...

این خانه نشستن ها هم بدک نبود، زمین.. جان دوباره گرفت. کمی هم به خودمان آمدیم نه؟

آرزو میکنم با شروع قرن جدید، دلها بیشتر مهربانی کنند، زمین را پاک نگهداریم و قدر قدم هایمان را روی طراوتش بدانیم.

دلم برای عطر گلها چه قدر تنگ شده است، برای سفره هفت سین و طراوت لاله های رنگارنگ! دلم برای رنگ ها تنگ شده است، گلهای زرد آفتاب گردان، شکوفه های صورتی و آسمان خیلی آبی!

این قرن را از پشت پنجره آغاز خواهیم کرد، خیالی نیست.. باور کن خیالی نیست...

رویاها جان میگیرند، وبهار به قلبها نفوذ میکند، لبخند بر لب همه میاورد. سیاهی میرود. و من بهار را از پشت پنجره اتاقم جشن میگیرم.

میدانم معجزه ای خواهد آمد...

بهار1400. خوش آمدی

به قلم الهه فاخته 

آخرین دوشنبه سال 1399

آخرین دوشنبه قرن 1300