شعر به زمان خندیدم و زمان هم خندید از کتاب و شاید عشق یک

          الهه فاخته 
            بازدید : 192
          چهارشنبه 14 اسفند 1398
           نظرات (0)
        

شعر نو به زمان خندیدم و زمان هم خندید نارفیق ...

به زمان خندیدم .. و زمان هم خندید

نارفیق از پس خنده من , کاری کرد

سالیانیست که می بارد غم

و من از خنده خود واماندم

به زمان میگویم عفو کن ، جان مرا

باز می خندد و با حجم سنگین عقربه ها می گوید

من دلم شفاف است که تو جان می گیری

یک عمر نالیدم و از ناله من .. می خندد

به زمان خندیدم .. و زمان هم خندید

نارفیق از پس خنده من , کاری کرد

سالیانیست که می بارد غم

و من از خنده خود واماندم

به زمان میگویم عفو کن ، جان مرا

باز می خندد و با حجم سنگین عقربه ها می گوید

من دلم شفاف است که تو جان می گیری

یک عمر نالیدم و از ناله من .. می خندد

ای زمان فتنه کم کن , که سحر یار گران می آید

این غباری که نشاندی بر چهره من

چون زلیخا شده ام .. پیر شدم

یار من ، بهر من و جان من .. شاد نبود

چه کنم فاصله خاک و زمان بسیار است !

بگذر و در گذر از من

) ساعت تیک و تاکت شده اندوه گلویم چه کنم ! (

نا ندارم , زمین را آب و جارو بزنم

گل بکارم,گل یاس

پهن کنم فرش نیلی که ز جنس بال پریاست

و بشویم خاک چند ساله کوچه خود که سراسر همه اندوه شدست

ای زمان ساده گذر ..سادگی بر دل ماست

چون... دل ما ... ساده گذر از کوچه ما

معشوق به آیین خدا آمده است

من هراسم اینجاست

فاصله از کجا تا به کجاست !

این شهر جدید رنگی از روی رخ شاه ندارد

شاه ما ، شاه دل است ... آس دل است

شاه ما بال سبک ... دل بزرگ

چشم به اندازه دریای جهان دوخته است !

هیهات

اینجا هر که شاه است صدایش نزنند

بردگی اجر و ثوابی دارد .

کپی از متن,شعر و دلنوشته ها با ذکر اسم الهه فاخته امکان پذیر است .... از اینکه حق کپی رایت را رعایت میفرمایید بی نهایت سپاسگزارم♥ برچسب ها: کتاب و شاید عشق 1 , شعر بازی زمان شعر نو بلند , شعر به سکوت سرد زمان , اشعاری که باید خواند ,