گاهی وقت ها دلم آرام نمیگیرد 

دلنوشته ای درباره خدا 

گاهی وقت ها دلم آرام نمیگیرد. وضو میگیرم و دو رکعت نماز میخوانم و نیت هم دقیقا همین است.

گاهی وقت ها دلم آرام نمیگیرد. وضو میگیرم و دو رکعت نماز میخوانم و نیت هم دقیقا همین است.

خودم پربارترش میکنم. حمدوسوره را که خواندم. فلق میخوانم. سجده که رفتم میمانم و آنقدر سبحان الله میگویم که جای مهر بر پیشانی ام میماند!

برمیخیزم و بجای فلق، ناس میخوانم. قنوت میگیرم و گاهی دعا میکنم. و دوباره تکرار.

سلام را که دادم دوباره به سجده میروم، گره چادر را باز میکنم و روی سجاده می اندازم و خودم زیرش پنهان میشوم، مثل دوران کودکی که با پشتی و چادر، اتاق میساختم

... باخدایم دردو دل میکنم.

دلم گرفته و رویم نمیشود بنشینم و به آسمان نگاه کنم. نمیدانم گاهی درگیر دنیا بودن خوب است یا بد! دلم که پر میشود به سجده میروم. فرقی نمی‌کند چه زمان و چه مکان.

یکبار یادم هست آنقدر ناله کردم و غر زدم که صدایی دم گوشم گفت : هرچه میخواهی بگو تا برآورده کنیم.. سکوت کردم و... آرزوهایم را در حد خالق ندیدم و گفتم : شکر، او که آگاه است، تسلیم حکمتش شده ام. این نیز بگذرد!

بعدش روی همان سجاده ای که ازمشهد خریده ام، که قبل تر مقابلم فقط یک مهر بود، مینشینم، تسبیح را به دست میگیرم و ذکر میگویم

آنقدر آرام میشوم که نگووو

شاید نیم ساعت شود، چه کسی را سراغ داری نیم ساعته آرامت کند؟

من میپرستمش، سوای دین و بالا و پایینش

همیشه شاگرد هستم و استاد دارم و این چقدر باعث افتخار است برایم.

مرا بهتر از خودم میشناسند

یکی نجیب خطابم میکند، دیگری دختر نور وامید!

یکی مهربان و دیگری متین

ومن سرخ میشوم از تعاریف استاد

عالم بالا، محرم میخواهد

رازش را هم بگویی، نمیفهمند پس چه فرق دارد گفتن و نگفتنش؟!

محرم، زلالی روح است و تمام.

همه که قرار نیست عابد شوند یا عارف شوند.. یکی دانشمند میشود، دیگری خانه دار، دیگری راننده، دیگری تاجر

اصلا دنیا به همین رنگارنگی ا‌ش می ارزد!

همینکه از یک خون نیستند اما خداوند را باور دارند

حال چه فرقی میکند دینشان چیست!

به خودت که بیایی به خدای درونت میرسی و از آن به خالقِ جهان!

سرم به کار خودم گرم است، برای اوج گرفتن آماده میشوم

این حق من است، وعده من است... شُکر

دوستانه گفتم... یکتا پرست باش و گاهی دو رکعت بخوان. نه برایش که او بی نیاز است بلکه برای خودت

یا حق

الهه فاخته