معلولیت فقط محدودیت در جسم است .... مرا درک کن

دلنوشته ای تقدیم به تمامی معلولان جهان

روزی که فهمیدم شبیه دیگران نیستم , انگار دنیا به آخر رسیده بود ...

نگاه های ترحم آمیز دیگران , مرا بارها در خود شکست و 

من , حس کردم آخر دنیا , دقیقا همینجاست ...

 همین روزها بود که نور را یافتم .. 

فهمیدم من هم حق حیات دارم

.

روزی که فهمیدم شبیه دیگران نیستم , انگار دنیا به آخر رسیده بود ... نگاه های ترحم آمیز دیگران , مرا بارها در خود شکست و من , حس کردم آخر دنیا , دقیقا همینجاست ... همین روزها بود که نور را یافتم .. فهمیدم من هم حق حیات دارم

این صندلی چرخدار من است که خانه دوم من شده است .... و تو  این را درک نمیکنی ! ساده میگذری و لمسش میکنی و رویش مینشینی , در خانه ای که من در آن نیستم و تو بی اجازه گاهی صاحبش میشوی

آری , آری ... خیلی وقت ها , خیلی کار ها را نمیتوانم انجام دهم ... اما ... من ضعیف نیستم !

چه خوب میشود اگر قبل کمک, از من اجازه بخواهی تا با رضایت خودم , کمکم کنی !

به خودم که نگاه میکنم میبینم چیزی از تو کمتر ندارم , من فقط محدود هستم ! محدود در جسم !

مثل تو میتوانم بیاموزم , انجام دهم .. شاید سخت باشد اما میتوانم و بارها نشان داده ام که حتی از سالم ترین انسان ها نیز توانمند تر , پر تلاش تر و صبورتر هستم ... اما گاهی ذهن بسته آدمی , مرا در خود میشکند

گاهی با رفتارهایی که فکرش را هم نمیکنی میشکنم , من ... شکننده ترین آدم روی زمین هستم

 ترحم نمیخواهم .. فقط میخواهم مرا در این جسم محدود درک کنی !

دنیا را چه دیدی , شاید بازی روزگار قرعه اش را اینبار به نام تو بزند , فقط تصور کن ! زندگی روی این صندلی چرخدار و گاهی بدون صندلی چرخدار !

ساده میگویم ... گاهی که میخواهی کمکم کنی نمیدانم مرا مسخره میکنی یا نیتت خیر است, چشمانم از اندوه میشکند ... کم نیستم , ضعیف نیستم فقط گرفتار این جسم محدود شده ام .

لباس زمینی ام , متفاوت است ... خدا آدمها را با لباسهای زمینیشان نمیسنجد , با روحشان میسنجد که روح , کاملترین عضو حیات انسان است

 در این دنیای پیچیده کسی چه میداند که آزمون الهیست یا آنقدر صاحب مقام هستیم که الگو شده ایم , الگوی آزادی ... آزادی ذهن به دور از محدودیت جسم !

تعارف را نمیشناسم و تو مرا چه ساده به حال خود رها میکنی !

با من که هستی آرام باش , من این آرامش را دارم تا بتوانم درست تصمیم بگیرم چرا که فقط خودم را دارم

 به من که میرسی ... بایست .. چند نفس عمیق بکش .. و به آرامی و با احتیاط حرفت را بزن ...

باور کن گوش هایم شنواترین گوشهای دنیاست !

بزرگی میگفت , آنانکه عمیق میشوند و عمیق میبینند , در خود فرو رفته و زود دلشان میگیرد . من روی صندلی چرخدارم , یا خوابیده برزمین , عمیق میبینم , عمیق میشنوم ... سکوت میکنم ... گفتنی ها بسیار است ... اما .... کسی که باید عوض شود , خود تو هستی .... تویی که جسم سالمی داری اما در خود گم شده ای یا شاید هم غافلی !

دوست من , عزیزم من , به من که رسیدی , صبر کن , صدای نفس هایت را بشمار ... به ده که رسید , کلمه به کلمه حرفهایت را معنی کن و ... بعد بگو

ترحم تو را نمیخواهم , همین که پر از نور خداوند هستم , بزرگترین مهربانیست

من فقط میخواهم مرا درک کنی ....

چه کسی میگوید معلولیت , محدودیت نیست !

معلولیت , محدودیت در جسم است ... روح مرا ... آری روح مرا آزرده نکن , بگذار روحم آزاد باشد

من .... خودم را .... باور دارم , تو هم مرا باور داشته باش بدون اندیشه های غلط و شعارهای بی منطق

نور خدا به قلبهای تک تکتان جاری شود , شاید که مرا بیشتر درک کنید  

یا حق

به قلم الهه فاخته

تقدیم به تمام معلولان جهان